حجت الاسلام و المسلمین رضا برنجکار در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، با اشاره به آغاز سال تحصیلی حوزه های علمیه و لزوم تقویت هر چه بیشتر بُعد علمی و معنوی طلاب و فضلای حوزوی اظهار داشت: تأسیس حوزه علمیه برای این بوده که ما اسلام را به خوبی بشناسیم و به درستی به مردم معرفی کنیم و به ویژه در زمان حاضر در عرصه ها و ابعاد گوناگون اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و غیره، این مهم محقق شود.
وی افزود: طبعاً لازمه موفقیت روحانیت در این باره آن است که پیش از هر چیز در زمینه علمیت خود را روز به روز تقویت کند و لذا طلاب و فضلا می بایست بیش از هر چیز دیگری، درس و بحث حوزوی را مورد توجه و عنایت قرار دهند.
عضو هیئت علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران همچنین گفت: اساساً این که اساتید و علما همواره بر علم آموزی طلاب و تقویت بُعد علمی آن ها تاکید ورزیده اند به همین خاطر است، چرا که لازمه توفیق حوزویان در انجام رسالت طلبگی خویش، همین امر است.
وی بیان داشت: ما باید مسلط بشویم در عرصه های مختلف اعتقادی، فقهی، اخلاق و سیاست و اجتماعیات و غیره و لازمه همه ی این ها این است که طلبه ها خوب درس بخوانند، چه آن که اگر علمیت آن ها ضعیف باشد، بقیه کارهایشان هم به نتیجه مطلوب نمی رسد.
حجت الاسلام و المسلمین برنجکار همچنین در ادامه با تاکید بر این که در حال حاضر بسیاری از طلاب با دغدغه ها و مشکلات مالی و معیشتی روبرو هستند، ابراز داشت: باید مدیران و مسئولان حوزه، فکری برای مباحث مالی و معیشتی طلاب کنند و حقیقتاً با شهریه اندک کنونی، گذران زندگی بسیار سخت است.
وی افزود: از سویی گاهی طلاب به ما می گویند که چه رشته ای برویم که حرف بنده با آن ها این است که دین مبین اسلام، از ما متخصص در همه عرصه های مورد نیاز جامعه می خواهد و لذا بر اساس استعداد و علاقه خود باید در رشته های مورد نظر با قوت به ادامه تحصیل بپردازند.
این استاد حوزه و دانشگاه همچنین گفت: از سویی باید توجه داشت که اسلام فقط فقه و اصول نیست و گرچه شعارهایی در زمینه تقویت و توسعه دیگر رشته ها داده می شود، اما این ها کافی نیست و به نظر بنده، باید درس خارج در رشته ها و عرصه های دیگر به غیر از فقه و اصول، بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
وی اضافه کرد: اگر ما به اسلام اعتقاد داریم باید همه اسلام مدنظر باشد نه صرفاً بخشی از آن و لذا کسانی که فقط فقه و اصول را به رسمیت می شناسند، این ها کلیت اسلام و جامعیت آن را گویا نپذیرفته اند و گرنه فقه یعنی فهم عمیق و اجتماعی نه این که آن را منحصر در فقه فردی و عبادات و طهارات بدانیم.
۳۱۳/۸
